En dan zijn we 2 weken verder in de 3e kuur. De laatste medicatie is al even naar binnen. Nog steeds een hele opluchting dat het circus over een week niet nog een keer gaat draaien. Het is klaar, klaar, klaar! Gewoon vanaf nu elke dag iets beter, hoe lekker is dat?
Je merkt in zo’n 3e ronde dat het toch zwaarder wordt. Ergens gaat het steeds een stapje dieper. In zo’n traject verlies je toch steeds meer kracht en conditie. De was ophangen of iets lulligs zoals een pak meel boven uit de kast pakken is best een uitdaging. Het liefst graag binnen 40 sec klaar want mijn armspieren trekken het niet om langer dan dat de lucht in te wijzen. En zelfs gewoon zitten levert je spierpijn of kramp op. Arme spieren, die hebben ’t ook maar te slikken.
Gelukkig kunnen vanaf nu al die kleine ongemakken ook herstellen. Mijn voornemen is om elke dag een stuk te wandelen, yoga weer rustig op te pakken, meditatie en alles wat de energetische trilling verhoogt te omarmen. Want ook dat is volledig buiten beeld geraakt. Ik merk dat je niet alleen fysiek je lijf vergiftigd, ook energetisch gift ’t lekker mee. De ‘GVD’s’ en irritaties liggen flink aan de oppervlakte. Een mantralied klonk een tijdje als weirde muziek van een compleet andere planeet. Hoogste tijd dus om mezelf weer te vinden. Zojuist 3 km gewandeld met Sam. Het begin is er!
Qua medische perikelen; deze week een CT scan, vlg week de uitslag ervan. En dan zal ik overgedragen worden aan de afdeling Radiodiagnostiek om een start te maken met het bestralingstraject. Ik hoop en vertrouw erop dat dit traject minder heftig is dan wat we achter de rug hebben 🫶